Freddy Maertens (1952)

Opmerkelijke feiten

• Sprinter en krachtige allrounder uit de West-Vlaanderen, tweevoudig Wereldkampioen en Vueltawinnaar in 1977.
• Werd prof in 1973 en baarde gelijk opzien met een tweede plaats in zowel de Ronde van Vlaanderen als het WK (achter Felice Gimondi, maar vóór de grote Eddy Merckx, z'n kopman bij de Belgische selectie. er ontstond een vete tussen Merckx en Maertens, wat negatieve gevolgen had voor de populariteit van Maertens.).  
• Brak definiteif door in de herfst van 1975 met zeges in de klassiekers Parijs-Brussel (werd daarbij de nieuwe drager van het "gele lint", door de gemiddelde snelheid van 46.110 km/u) en Parijs-Tours (toen Tours-Versailles geheten), maar het echt grote succes kwam in 1976, toen hij na een zeer verdienstelijk voorjaar maar liefst acht keer een etappe won in de Tour (een record dat hij deelde met Charles Pélissier en Eddy Merckx). In het najaar werd hij in Canada bovendien voor de eerste keer Wereldkampioen door medevluchter Francesco Moser te verslaan in de sprint. 1977 werd zo mogelijk nóg succesvoller met -wederom na een succesvol voorjaar- de Vuelta op ongeziene wijze te domineren. Hij leidde hij van start tot finish en won naast het eind- en puntenklassement ook nog eens 13 van de 19 etappes. In de Giro een maand later zou hij ook nog zeven ritten op zijn naam schrijven, alvorens hij met een polsblessure moest opgeven.
• Die val en het daaropvolgende moeizame herstel bleek het begin van het einde voor Maertens. In 1978 won hij nog wel twee etappes en de groene trui in de Tour, maar in 1979 en 1980 won hij alleen nog maar enkele criteriums en zijn carrière leek op 28-jarige leeftijd al vroegtijdig te eindigen. 

• Kende echter een heropleving in 1981, waarin hij opnieuw op topniveau presteerde. Hij reed een sterke Tour met vijf etappezeges en de groene trui. En in het najaar werd hij in Praag opnieuw Wereldkampioen.

• De jaren daarna was het eigenlijk afgelopen met z'n carrière. Hij peddelde nog wel zes jaar door, maar reed de meeste koersen niet uit. Hij reed voor steeds kleinere ploegen, alvorens hij in 1987 definitief stopte.
• Was een controversiële renner en kleurrijke persoonlijkheid, uitzonderlijk krachtig in sprint én tijdrijden. Maar hij was ook een levensgenieter, lustte graag een biertje en had de gewoonte vlak voor de finale van de koers zijn bidon te vullen met een mix van champagne en cafeïne. Hij won vele sprints en kon dankzij zijn kracht bergop een groot verzet rijden. In slechts drie Tourdeelnames won hij 15 etappes en droeg hij negen dagen de gele trui. In totaal won hij 142 koersen bij de profs. 
• Z'n bijnaam was "Lippe". Hij werd meerdere keren veroordeeld voor doping en daardoor gediskwalificeerd.

• Werkte na zijn carrière in het Wielermuseum van Roeselare en later in het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Daar werd hij gids en beheerder van de museumwinkel.