Dietrich Thurau (1954)

Opmerkelijke feiten

• Allrounder uit de West-Duitse stad Frankfurt. Was klassements- en klassiekerrenner. In 1974 werd hij Wereldkampioen ploegenachtervolging op de baan, en in oktober van dat jaar stapte hij als 19-jarige broekie over naar de grote Nederlandse TI-Raleigh ploeg van Peter Post.
• Boekte als jonge prof enkele successen en werd hij o.a. Duits kampioen op de weg. Als ronderenner brak hij door in de Vuelta 1976, waar hij de proloog én vier etappes won, en als vierde in het algemeen klassement eindigde. Een jaar later maakte hij een succesvolle debuut in de Tour. Hij won opnieuw de proloog en droeg vervolgens 15 dagen de gele leiderstrui. Hij kon goed klimmen, overleefde de Pyreneeën, maar moest in de Alpen z'n meerdere erkennen in de latere Tourwinnaar Bernard Thévenet. Uiteindelijk won hij in z'n eerste Tour vijf etappes, een vijfde plaats in het eindklassement én de jongerentrui.  
• Werd liefkozend "Didi" genoemd en was ongekend populair in West-Duitsland.

• Stapte in 1978 over naar een Belgische ploeg en kon de jaren daarna niet meer voortbouwen op zijn eerdere prestaties, hoewel hij klassiekers als Luik-Bastenaken-Luik won. In de Tour 1979 won hij opnieuw een etappe, maar in het klassement eindigde hij "slechts" als tiende. Op het WK eindigde hij nogmaals als tweede (in 1977 achter Francesco Moser en in 1979 achter Jan Raas).

• In 1980 werd hij drie keer betrapt op doping, waarop hij werd uitgesloten in de Tour. Ook in 1985 en 1987 werd Thurau uit de Tour gezet. In 1985 omdat hij een wedstrijdcommissaris geslagen had en in 1987 opnieuw wegens dopinggebruik.
• Z'n schorsingen en boetes als gevolg van doping, plús het feit dat hij in de winter veel lucratieve zesdaagsen reed, zorgden ervoor dat de echt grote carrière die werd voorspeld, niet waar kon maken. Hoewel hij in 1983 z'n ploegmaat Giuseppe Saronni hielp aan Giro-winst, waarna hij zelf beslag legde op de vijfde plaats. Maar zélf meedoen om de eindoverwinning in een grote ronde zat er dan niet meer in.
• Reed z'n laatste jaren als prof voornamelijk nog op de baan en won in totaal toch nog 29 zesdaagsen.
• Hij beëindigde zijn wielercarrière in 1989. Daarna gaf hij toe regelmatig prestatiebevorderende middelen te hebben gebruikt. Hij vestigde zich in Zwitserland en werd professioneel tenniscoach en makelaar. 
• Jaren later werd zijn zoon Björn eveneens profrenner, zij het met een bescheiden carrière. Z'n andere zoon Urs werd proftennisser.