Wim van Est (1923-2003)

Opmerkelijke feiten

• Klassiekerspecialist uit Fijnaart, Brabant.
• Kwam uit een groot arm gezin. Zat vóór z'n wielerloopbaan een half jaar in de cel wegens smokkelen van tabak. Zijn wielerloopbaan begon met een weddenschap waarmee hij geld kon verdienen. Zo werd hij amateur en uiteindelijk prof.
• Was de eerste Nederlandse renner die de gele trui in de Tour droeg (1951), de Ronde van Vlaanderen won (1953) en zowel een rit won als de roze leiderstrui droeg in de Giro (1953).
• Werd onsterfelijk in de Tour 1951. Als gele truidrager viel hij tijdens de afdaling van de Col d'Aubisque in een ravijn. Met aan elkaar geknoopte fietsbanden klom hij er huilend weer uit. "Zeventig meter viel ik diep, mijn hart stond stil, maar mijn Pontiac liep." werd vervolgens een grote reclamehit. 50 jaar later mocht hij er een koperen gravure aldaar onthullen. 
• Zijn eerste grote zege als prof was de monsterklassieker van 550 km Bordeaux-Parijs (1950). Deze koers lag hem goed: drie keer winst en zes keer (!) op het podium.
• Was ongekend populair en kreeg bijnamen als "De Locomotief", "IJzeren Willem" en "de Knoest". Hij noemde zichzelf een dwangarbeider van de weg. Samen met zijn vriend Wout Wagtmans bracht hij de Tour voor het eerst in de Nederlandse huiskamers. Hij droeg in totaal vier dagen het geel in de Tour: één keer in 1951, één keer in 1955 en twee keer in 1958. 
• Was ook actief als baanwielrenner. Werd vier keer Nederlands kampioen in de achtervolging.
• Zijn jongere broers Piet (7 Tourstarts) en Nico (1 Tourstart) waren eveneens prof. 
• Bleef tot z'n 41e prof en werd daarna snackbarhouder en zakenman. In zijn woonplaats St.Willebrord werd in 2007 een standbeeld van hem onthuld.